dating kuwento, bagong tao.
Sermon ni Obet kay Nanay Auring. malakas ang boses at nakatatakot. mga blangkong salita na puno ng galit at pangungutya. paninisi dahil sa nangyari sa kawawang buhay niya na kalmadong tinatanggap ng kawawang ina. walang luha, madaming dugo. amoy araw at uugod-ugod. kung nagsumikap lang sana siya ng mas mabuti, sana, si Obet ay lumaking maayos at marangal.
Sumbatan, Okrayan, Ngitngit at Alitan. bawat mabuting asal na pinakita at lahat ng naitulong sa kapwa ay sinusumbat niya. ang ganti naman ng kawawang kaluluwa ay panlalait sa bunganga nang umaalipusta sa kanya. ngitngitang walang katapusan na wala namang patutunguhan. alitang mamanahin ng susunod na angkan. walang katapusang sumbatan, walang tigil na okrayan. kawawang henerasyon, susuong sa digmaang hindi naman sila ang nagpausbong.
Salungat na Obserbasyon nang Nagmamarunong na Aparisyon. nakikita lamang dahil sa makikinang na kasuotan. kung gaano katingkad ang panlabas na anyo, ganun kadilim ang kaibuturan ng puso. nakatatakot na aparisyon na makikita mo lang 'pag may magarang pagdiriwang. nagpapanggap na may malasakit at nagsasabi ng matatalinhagang obserbasyon na pandagdag sa kinang ng kanilang magarbong kasuotan. lulutang-lutang at mahirap matagpuan sa panahon kung kelan sila kailangan.
Sira ulong wala sa Obituaryo ang Ngalan at madaming Alaala. ang sira ulo na pinagdadasal ang kaluluwa ng mga taong nababasa niya sa obituaryo at minumura ang mga kaluluwang walang pangalan na nakaukit sa kanilang puntod. ang sira ulong hindi nakalilimot at matapang na isinisigaw ang kanyang mga alaala. ang sira ulong kinukutya dahil masyado siyang madaming pangarap. hindi niya hinangad na malathala ang pangalan niya sa obituaryo. ang gusto niya din ay mamura ng mga makabagong sira ulo. mga sira ulo na madami din alaala. mga sira ulong matagal nang alam na puwede naman talagang mangarap.
Susmaryosep! OMG! 'Nak ng.. Ampupu!
Monday, July 26, 2010
Saturday, July 24, 2010
Kapag Walang Panda, Balyena at Pawikan
magugunaw ang mundo.
madaming organisasyon na ang naitatag para sa kaligtasan ng mga hayop na malapit ng maubos. pati nga dun sa mga aspin, pusa, daga, janitor fish at iba pa ay meron na din. ngayon, ang tanong ay ganito, ano ang importansya nila sa sistema? kapag ba nailigtas at napadami ang lahi ng mga panda, balyena, pawikan at iba pa, ano ang mapapala natin? madaming tao ang nagugutom sa mundo pero, may mga tao na mas nag-aaksaya ng panahon sa mga hayop na 'to kesa sa kapwa nila tao. baket? kapag ba naubos ang Philippine eagle, whale sharks, mga asong ligaw na may rabbies at iba pang kahayupan na nakatira dito sa planetang ito, ano mangyayare? mamamatay tayo sa boredom dahil wala ng magiging laman ang mga zoo? magagalit tayo sa cable companies dahil mawawala na ang Nat Geo at Discovery channel? hindi ba lalaking malusog ang mga anak naten dahil sa mga larawan na lang nila makikita ang mga nasabing hayop? bakit nga ba importante sila? andaming problema ng mundo pero, bakit pati sila kelangan pang isama?
ewan ko pero, sa tingin ko, 'pag naubos sila, magugunaw na ang mundo. ewan ko, pero sa panahon ngayon, mas mabuting nilalang pa yung mga hayop na yun kesa sa mga tao. ang leon, 'di pinapatay ang kapwa niya leon. ang mga panda, bigyan mo lang ng dahon-dahon at kawayan, masaya na. ang mga pawikan at balyena, lumangoy-langoy lang at lumutang-lutang, nabubuhay na. walang komplikasyon, walang drama. walang arte, hangad lang ang tunay na esensya ng paghinga -- ang mabuhay. ewan ko pero, 'pag naubos sila, wala nang magtuturo saten kung paano mabuhay. ang pag-ikot ng mundo, mawawalan ng saysay kung puro tao na lang ang matitira, na karamihan ay nabubuhay para lang sa kanilang sarili. mga tao na mga asal tao. tama. dahil nakahihiya sa mga hayop na ikumpara sila saten.
'pag naubos ang mga panda, balyena at pawikan, magugunaw na ang mundo, ang buhay. matutunaw kase ang yelo sa dalawang polares dahil sa luha ng mga polar bear, penguin at ng walrus.
madaming organisasyon na ang naitatag para sa kaligtasan ng mga hayop na malapit ng maubos. pati nga dun sa mga aspin, pusa, daga, janitor fish at iba pa ay meron na din. ngayon, ang tanong ay ganito, ano ang importansya nila sa sistema? kapag ba nailigtas at napadami ang lahi ng mga panda, balyena, pawikan at iba pa, ano ang mapapala natin? madaming tao ang nagugutom sa mundo pero, may mga tao na mas nag-aaksaya ng panahon sa mga hayop na 'to kesa sa kapwa nila tao. baket? kapag ba naubos ang Philippine eagle, whale sharks, mga asong ligaw na may rabbies at iba pang kahayupan na nakatira dito sa planetang ito, ano mangyayare? mamamatay tayo sa boredom dahil wala ng magiging laman ang mga zoo? magagalit tayo sa cable companies dahil mawawala na ang Nat Geo at Discovery channel? hindi ba lalaking malusog ang mga anak naten dahil sa mga larawan na lang nila makikita ang mga nasabing hayop? bakit nga ba importante sila? andaming problema ng mundo pero, bakit pati sila kelangan pang isama?
ewan ko pero, sa tingin ko, 'pag naubos sila, magugunaw na ang mundo. ewan ko, pero sa panahon ngayon, mas mabuting nilalang pa yung mga hayop na yun kesa sa mga tao. ang leon, 'di pinapatay ang kapwa niya leon. ang mga panda, bigyan mo lang ng dahon-dahon at kawayan, masaya na. ang mga pawikan at balyena, lumangoy-langoy lang at lumutang-lutang, nabubuhay na. walang komplikasyon, walang drama. walang arte, hangad lang ang tunay na esensya ng paghinga -- ang mabuhay. ewan ko pero, 'pag naubos sila, wala nang magtuturo saten kung paano mabuhay. ang pag-ikot ng mundo, mawawalan ng saysay kung puro tao na lang ang matitira, na karamihan ay nabubuhay para lang sa kanilang sarili. mga tao na mga asal tao. tama. dahil nakahihiya sa mga hayop na ikumpara sila saten.
'pag naubos ang mga panda, balyena at pawikan, magugunaw na ang mundo, ang buhay. matutunaw kase ang yelo sa dalawang polares dahil sa luha ng mga polar bear, penguin at ng walrus.
Thursday, July 22, 2010
Para sa Nakaimbento ng Banana-Q
at sa mga patuloy na nagluluto nito, mabuhay kayo.
kung sino man ang nakaimbento ng malinamnam at katakamtakam na merienda na kung tawagin ay banana-q, isa kang henyo. kung sino ka man, maraming salamat. dapat lang na ihelera ka sa mga kusinero na tanyag sa buong mundo at napapanuod ko sa cooking channel.
gamit lamang ang gamit na mantika, asukal na pula at saging na saba, nakagawa ka ng isang malinamnam na pagkain. gamit lamang ang tatlong sangkap, halo-halong lasa ang natitikman ng patay gutom kong dila. ang matigas na arnibal na tila mga palamuti na kumikinang-kinang na nakakapit sa saging na malaki at golden brown na mayuming nakatuhog sa finely carved stik ay talagang kaaya-aya sa mata. nakagagana, gawang henyo, walang duda.
ang lasa, oh ang lasa ay talaga namang katangi-tangi at hahanap-hanapin mo talaga. sa bawat kagat, sa bawat nguya ay mga magagarang ekspiryensya na dadalhin ka sa Italia, France, Greece at sa buwan. ang sarap at linamnam ng banana-q ay mahirap isalin sa salita. ang asukal na mala-kristal na nalalaglag sa bawat kagat ay hahabulin mo talaga na parang isang mamahaling diyamante na isusubo mo pa din kahit na lagpas na ng 10 seconds itong nakasayad sa sahig. ang saging na saba na may kakaibang tamis at lasa ay hihilingin mong hindi maubos dahil sa sobrang nakaaadik ang kanyang lasa. ibang klase talaga.
kung bibitayin na ko, banana-q at kape ang hihilingin kong huling hapunan. papayag din akong ito lang ang kainin hanggang sa katapusan ng Planeta. isusulong ko din sa kongreso na gawin itong Pambansang Merienda ng Pilipinas. gagawa din ako ng Party List para sa mga tindera ng sagradong merienda para maitaguyod ang pangangailangan nila at 'di magsawa sa pagluluto ng banana-q. at para sa nakaimbento nito, hahanapin ko siya at gagawan ng rebulto balang araw. mabuhay siya, mabuhay ang mga nagluluto ng paborito kong merienda.
sa halagang otso pesos, ang aking araw ay napupuno ng linamnam at sustansya. yeaba.
kung sino man ang nakaimbento ng malinamnam at katakamtakam na merienda na kung tawagin ay banana-q, isa kang henyo. kung sino ka man, maraming salamat. dapat lang na ihelera ka sa mga kusinero na tanyag sa buong mundo at napapanuod ko sa cooking channel.
gamit lamang ang gamit na mantika, asukal na pula at saging na saba, nakagawa ka ng isang malinamnam na pagkain. gamit lamang ang tatlong sangkap, halo-halong lasa ang natitikman ng patay gutom kong dila. ang matigas na arnibal na tila mga palamuti na kumikinang-kinang na nakakapit sa saging na malaki at golden brown na mayuming nakatuhog sa finely carved stik ay talagang kaaya-aya sa mata. nakagagana, gawang henyo, walang duda.
ang lasa, oh ang lasa ay talaga namang katangi-tangi at hahanap-hanapin mo talaga. sa bawat kagat, sa bawat nguya ay mga magagarang ekspiryensya na dadalhin ka sa Italia, France, Greece at sa buwan. ang sarap at linamnam ng banana-q ay mahirap isalin sa salita. ang asukal na mala-kristal na nalalaglag sa bawat kagat ay hahabulin mo talaga na parang isang mamahaling diyamante na isusubo mo pa din kahit na lagpas na ng 10 seconds itong nakasayad sa sahig. ang saging na saba na may kakaibang tamis at lasa ay hihilingin mong hindi maubos dahil sa sobrang nakaaadik ang kanyang lasa. ibang klase talaga.
kung bibitayin na ko, banana-q at kape ang hihilingin kong huling hapunan. papayag din akong ito lang ang kainin hanggang sa katapusan ng Planeta. isusulong ko din sa kongreso na gawin itong Pambansang Merienda ng Pilipinas. gagawa din ako ng Party List para sa mga tindera ng sagradong merienda para maitaguyod ang pangangailangan nila at 'di magsawa sa pagluluto ng banana-q. at para sa nakaimbento nito, hahanapin ko siya at gagawan ng rebulto balang araw. mabuhay siya, mabuhay ang mga nagluluto ng paborito kong merienda.
sa halagang otso pesos, ang aking araw ay napupuno ng linamnam at sustansya. yeaba.
Wednesday, July 21, 2010
Ang Sarap Ipukpok ng Tabo sa Bungo Mo
yung Orocan para masakit talaga.
hindi ko na itatanong kung gumagamit ka ba ng baso sa pagsisipilyo tulad ng turo saten nung nasa elementarya tayo. 'di ko na din itatanong kung yung kubeta niyo e may shower haytek na puwedeng labasan ng malamig o maligamgam na tubig. ito na lang ang itatanong ko: mababasag ba ang bungo mo 'pag pinukpok ko yan ng tabo na walang laman? walang laman. sayang kasi ang tubig kung lalagyan ko pa.
habang iniisip mo yan, isipin mo na din kung bakit kahit napapaligiran ng tubig ang Pilipinas e parang kulang pa din ang supply ng tubig dito. isipin kung bakit kahit tropical na bansa 'to, nawawalan pa din ng laman ang dam naten. isipin mo lang, wag mong dibdibin. baka mapatalon ka ng imburnal ng wala sa oras.
masakit ba mapukpok ng tabo? tingin mo? ano din sa tingin mo yung magarang kaganapan nung nakaraang taon? masakit din kaya yun? nung nagpakawala ng tubig sa mga dam kase umaapaw? andaming tubig noon. 'di nawawalan ng laman mga tabo noon. iba-iba pa kulay. may brown, itim at dilaw. ano? ipupukpok ko na ba yung tabo?
'pag ba pinukpok ka ng tabo, ano mararamdaman mo? nakaloloko yun 'no? andaming puwede ipukpok, tabo pa. pero mas nakaloloko ata 'to: yung mga bumberong magra-rasyon sana ng tubig, 'di nakapagrasyon kase rumesponde sa sunog. umuulan pa nun ah. dalawang sunog pa ata yun. ngayon mamili ka, pupukpukin ka ng tabo o masusunog ang bahay mo tapos walang tulo sa mga gripo kahit umuulan? dibdibin mo na lang para tumalon ka na lang sa imburnal. mahirap mamili e.
ewan ko. sa tingin ko, hindi na kelangang pukpukin ka pa ng tabo para mabiyak ang ulo mo. manuod ka lang ng balita, dudugo na kokote mo. ewan ko. kung baket yung mga bukid naten natitigang pero yung mga golf course e berdeng-berde at poging-pogi. hindi ko alam kung bakit yung mga car wash shops hindi nagsasara pero yung mga water refiling station, talo pa mga naluging intsik.
pukpukin na kita ng tabo a? tapos pukpukin mo din ako.
hindi ko na itatanong kung gumagamit ka ba ng baso sa pagsisipilyo tulad ng turo saten nung nasa elementarya tayo. 'di ko na din itatanong kung yung kubeta niyo e may shower haytek na puwedeng labasan ng malamig o maligamgam na tubig. ito na lang ang itatanong ko: mababasag ba ang bungo mo 'pag pinukpok ko yan ng tabo na walang laman? walang laman. sayang kasi ang tubig kung lalagyan ko pa.
habang iniisip mo yan, isipin mo na din kung bakit kahit napapaligiran ng tubig ang Pilipinas e parang kulang pa din ang supply ng tubig dito. isipin kung bakit kahit tropical na bansa 'to, nawawalan pa din ng laman ang dam naten. isipin mo lang, wag mong dibdibin. baka mapatalon ka ng imburnal ng wala sa oras.
masakit ba mapukpok ng tabo? tingin mo? ano din sa tingin mo yung magarang kaganapan nung nakaraang taon? masakit din kaya yun? nung nagpakawala ng tubig sa mga dam kase umaapaw? andaming tubig noon. 'di nawawalan ng laman mga tabo noon. iba-iba pa kulay. may brown, itim at dilaw. ano? ipupukpok ko na ba yung tabo?
'pag ba pinukpok ka ng tabo, ano mararamdaman mo? nakaloloko yun 'no? andaming puwede ipukpok, tabo pa. pero mas nakaloloko ata 'to: yung mga bumberong magra-rasyon sana ng tubig, 'di nakapagrasyon kase rumesponde sa sunog. umuulan pa nun ah. dalawang sunog pa ata yun. ngayon mamili ka, pupukpukin ka ng tabo o masusunog ang bahay mo tapos walang tulo sa mga gripo kahit umuulan? dibdibin mo na lang para tumalon ka na lang sa imburnal. mahirap mamili e.
ewan ko. sa tingin ko, hindi na kelangang pukpukin ka pa ng tabo para mabiyak ang ulo mo. manuod ka lang ng balita, dudugo na kokote mo. ewan ko. kung baket yung mga bukid naten natitigang pero yung mga golf course e berdeng-berde at poging-pogi. hindi ko alam kung bakit yung mga car wash shops hindi nagsasara pero yung mga water refiling station, talo pa mga naluging intsik.
pukpukin na kita ng tabo a? tapos pukpukin mo din ako.
Tuesday, July 20, 2010
Ayoko ng Pera
wala akong pera dahil ayoko.
gusto ko yung mga bagay na nabibili ng pera pero, yung pera mismo ayoko. makukuha ko din naman ang mga bagay na yun kung wala ang pera. mahirap pero bahala na? ayoko kasi ng pera. yuk. eww. kadiri.
yung hustisya nakukuha gamit ang pera. pero puwede din naman kahit wala. hindi nga lang magiging patas kung wala kang pera pero, hustisya pa din naman yun? mali nga pero ganun na din yun. ayos na yun kesa gumamit ako ng pera. hindi ako masusuka.
yung panty ng kursonada kong dalaga puwede kong makita kung meron akong pera. makikita ko kung anong kulay kung bibigyan ko siya ng pera. wag na uy? alam ko kaya kung saan siya nakatira at kung kelan siya naglalaba? titingala lang ako, 'di na kelangan ng pera. asa naman siya. kanya na ang SO-EN niya. hindi naman Victoria's Secret pala. tss.
yung pagiging mabait nabibili din ng pera. yung kabutihang asal at guwapong imahe ay negotiable na din. oo maniwala ka. basta may pera ka, tila hulog ka ng langit sa mata ng mga maralita. sasambahin ka at pupunasan ng panyo na parang poon. err, ayoko naman nun. kaya ko man gawin o hindi e hindi sumagi sa isip ko yun. si Wowowee na lang ang bahala dun, ayoko makisawsaw.
ang pagiging pogi nabibili din ng pera. naku napakadali talaga. kung maitim ang batok mo at pango ang ilong mo, wag ka mag-alala. kung may pera ka, yung kulubot mong mukha puwedeng maging kasing unat ng bond paper. err, 'di ko naman problema yun buti na lang. gusto ko kase ng mukhang madaming linya. gusto ko organic, ayoko ng artificial. buti na lang mainam ang genes ko. joke lang! ahe.. ayoko maging pogi. ambaduy.
nakalulungkot pero, pati ang pag-ibig at pagmamahal nabibili ng pera. ewan ko. siguro 'di niyo lang namamalayan pero nangyayari talaga 'to. panget pero totoo. magara pero makabibili ka talaga kung gusto mo. pero, tulad nung mga nauna, kaya pa din makuha yun kahit wala kang pera. ang kelangan mo lang gawin, tumingala. 'di ka madudungisan.
gusto ko yung mga bagay na nabibili ng pera pero, yung pera mismo ayoko. makukuha ko din naman ang mga bagay na yun kung wala ang pera. mahirap pero bahala na? ayoko kasi ng pera. yuk. eww. kadiri.
yung hustisya nakukuha gamit ang pera. pero puwede din naman kahit wala. hindi nga lang magiging patas kung wala kang pera pero, hustisya pa din naman yun? mali nga pero ganun na din yun. ayos na yun kesa gumamit ako ng pera. hindi ako masusuka.
yung panty ng kursonada kong dalaga puwede kong makita kung meron akong pera. makikita ko kung anong kulay kung bibigyan ko siya ng pera. wag na uy? alam ko kaya kung saan siya nakatira at kung kelan siya naglalaba? titingala lang ako, 'di na kelangan ng pera. asa naman siya. kanya na ang SO-EN niya. hindi naman Victoria's Secret pala. tss.
yung pagiging mabait nabibili din ng pera. yung kabutihang asal at guwapong imahe ay negotiable na din. oo maniwala ka. basta may pera ka, tila hulog ka ng langit sa mata ng mga maralita. sasambahin ka at pupunasan ng panyo na parang poon. err, ayoko naman nun. kaya ko man gawin o hindi e hindi sumagi sa isip ko yun. si Wowowee na lang ang bahala dun, ayoko makisawsaw.
ang pagiging pogi nabibili din ng pera. naku napakadali talaga. kung maitim ang batok mo at pango ang ilong mo, wag ka mag-alala. kung may pera ka, yung kulubot mong mukha puwedeng maging kasing unat ng bond paper. err, 'di ko naman problema yun buti na lang. gusto ko kase ng mukhang madaming linya. gusto ko organic, ayoko ng artificial. buti na lang mainam ang genes ko. joke lang! ahe.. ayoko maging pogi. ambaduy.
nakalulungkot pero, pati ang pag-ibig at pagmamahal nabibili ng pera. ewan ko. siguro 'di niyo lang namamalayan pero nangyayari talaga 'to. panget pero totoo. magara pero makabibili ka talaga kung gusto mo. pero, tulad nung mga nauna, kaya pa din makuha yun kahit wala kang pera. ang kelangan mo lang gawin, tumingala. 'di ka madudungisan.
Saturday, July 17, 2010
Laos na Rakstar
siya si Leo Nikolas Rentanto.
araw-araw bumibili ng kuwerdas. mga tatlong kalabit, isang alambre ang napapatid. mabigat kase ang kamay niya. kalahati kasi ng buhay niya ay nasayang sa panghuhuli ng palaka at pagbubungkal ng lupa. palakang binebenta sa mga paaralan sa Maynila para pag-aralan, lupang binubungkal dahil ang itay niya ay panatiko ni Yamashita. dahil dun, kamay niya ay nasira na. matigas pa sa aspalto at malabo nang ma-romansa ang gitarang pinangarap mabili sa loob ng kalahating taon. nakuha sa halagang siyam na raang piso. nagamit niya sa loob ng tatlong buwan at napagtantong kahit ibabad niya sa Downy ang kamay niya ay hindi na ito maghihilom pa. naramdaman din na mahal pala ang kuwerdas kaya binenta na niya ang kanyang gitara sa halagang dalawandaang piso at isang sako ng uling.
pero dahil parang boses niya ang naririnig sa transistor na radyo ng inay niya, hindi siya sumuko. sa tulong ni Freddie, ng Asin, ng Teeth, ni Pepe at ni Yoyoy, ang puso niya'y nanatiling may alab. kulay abo na yung isang sakong uling na nakuha niya pero ang kanyang mata, maitim pa din at malalim. matang pang-front man talaga. astig.
nalaman na walang kinabukasan sa panghuhuli ng palaka at malabo pa sa abo ng yosi na makita ang kayamanan ni Yamashita, kakanta na lang siya patungong Maynila. gamit ang dalawandaang piso, bag na may t-shirt na tatlong piraso, dalawang shorts na magkaiba ang kulay at sipilyo. walang brip at walang suklay. simula na nang ruma-rak en rol na paglalakbay.
pagbaba sa bus, agad niyang kinapa ang kanya bulsa. dalawang benteng papel, isang piso at dalawang bente sinco na lang ang natira. madaming tao sa istasyon. parang dagat na amoy pawis at puro polusyon. tangan nang mahigpit ang kanyang bag, maangas niyang hinawi ang humaharang sa kanyang landas. hanggang sa nakahinga na siya, agad tumungo sa gitna ng malawak na kalsada para sumigaw na mala-Jagger. rakstar na sana kung narinig niya lang ang busina.
laos agad.
araw-araw bumibili ng kuwerdas. mga tatlong kalabit, isang alambre ang napapatid. mabigat kase ang kamay niya. kalahati kasi ng buhay niya ay nasayang sa panghuhuli ng palaka at pagbubungkal ng lupa. palakang binebenta sa mga paaralan sa Maynila para pag-aralan, lupang binubungkal dahil ang itay niya ay panatiko ni Yamashita. dahil dun, kamay niya ay nasira na. matigas pa sa aspalto at malabo nang ma-romansa ang gitarang pinangarap mabili sa loob ng kalahating taon. nakuha sa halagang siyam na raang piso. nagamit niya sa loob ng tatlong buwan at napagtantong kahit ibabad niya sa Downy ang kamay niya ay hindi na ito maghihilom pa. naramdaman din na mahal pala ang kuwerdas kaya binenta na niya ang kanyang gitara sa halagang dalawandaang piso at isang sako ng uling.
pero dahil parang boses niya ang naririnig sa transistor na radyo ng inay niya, hindi siya sumuko. sa tulong ni Freddie, ng Asin, ng Teeth, ni Pepe at ni Yoyoy, ang puso niya'y nanatiling may alab. kulay abo na yung isang sakong uling na nakuha niya pero ang kanyang mata, maitim pa din at malalim. matang pang-front man talaga. astig.
nalaman na walang kinabukasan sa panghuhuli ng palaka at malabo pa sa abo ng yosi na makita ang kayamanan ni Yamashita, kakanta na lang siya patungong Maynila. gamit ang dalawandaang piso, bag na may t-shirt na tatlong piraso, dalawang shorts na magkaiba ang kulay at sipilyo. walang brip at walang suklay. simula na nang ruma-rak en rol na paglalakbay.
pagbaba sa bus, agad niyang kinapa ang kanya bulsa. dalawang benteng papel, isang piso at dalawang bente sinco na lang ang natira. madaming tao sa istasyon. parang dagat na amoy pawis at puro polusyon. tangan nang mahigpit ang kanyang bag, maangas niyang hinawi ang humaharang sa kanyang landas. hanggang sa nakahinga na siya, agad tumungo sa gitna ng malawak na kalsada para sumigaw na mala-Jagger. rakstar na sana kung narinig niya lang ang busina.
laos agad.
Friday, July 16, 2010
Ang Tatlong Baboy at Tatlong Daga
dati kasi, may nangyare.
nagunaw na ang mundo at naubos na lahat ng hayop kasama ang tao. ang natira lang, anim na nilalang. tatlong baboy at tatlong daga. umm, kelangan nilang tumakas. kapirasong lupa na lang ang natitira sa Planeta. kelangan nilang magparami. pero paano at saan sila pupunta? hirap.
e di ganun na nga. hirap na hirap at natatakot na sila. hindi nila malaman ang gagawin. "oink oi-oik, bo-boink!" sabi ng mga natatarantang baboy. "eek-ki ek, ek keek eeeek." mahinahong tugon naman ng mga daga. kalma lang, kaya niyo yan.
tapos, may naisip yung isang daga! magaling kase yun! kasali yun sa top 10 nung elementarya siya e! "EEEEK!" sabi niya. "OINNNKEEEK!" tugon naman nung tatlong baboy at dalawang daga pa! ang galing talaga! ibang klaseng pag-iisip talaga!
tapos nun, yun na nga. sinimulan na nila yung plano. e di ganito, gamit yung matatalas na ipin ng mga daga, pinutol nila yung tenga nung tatlong baboy. "OIIARGGGNKK!" sigaw nila. pero 'di nila narinig kase wala na silang tenga. tapos nun, gamit ang malakas na puwersa ng mga baboy, hinugot nila ang buntot nung tatlong daga. "EEEEARGGHKK" tili nila! pero ayos lang, kelangan e. tapos nun, yun na nga. may tatlong mahahabang buntot at anim na pirasong tenga na sila. sangkap para magawa ang plano ng dagang kasali sa top 10 nung elementarya.
ano gagawin nila dun? tingin niyo? paano gagamitin ang mahahabang buntot ng daga at tatlong pares ng tenga ng mga baboy para makaligtas? paano nga kaya.
nauubos na ang lupang tinatapakan nila. napapalibutan na sila nang umaasong kargatan ng magma. abala ang tatlong baboy at daga sa ginagawa nilang aparato para makaligtas. bilisan niyo! andiyan na yung magma!
sa isang iglap, *poof* sabi. yun. tapos. wala na. nawala sila.
paano? we? 'di ko nakita? wa? ano nangyare?
at yun na nga. nagkatuluyan yung tatlong baboy at daga at tinawag ang lahi nilang Dabagaboy.
WAKAAAAAS!
nagunaw na ang mundo at naubos na lahat ng hayop kasama ang tao. ang natira lang, anim na nilalang. tatlong baboy at tatlong daga. umm, kelangan nilang tumakas. kapirasong lupa na lang ang natitira sa Planeta. kelangan nilang magparami. pero paano at saan sila pupunta? hirap.
e di ganun na nga. hirap na hirap at natatakot na sila. hindi nila malaman ang gagawin. "oink oi-oik, bo-boink!" sabi ng mga natatarantang baboy. "eek-ki ek, ek keek eeeek." mahinahong tugon naman ng mga daga. kalma lang, kaya niyo yan.
tapos, may naisip yung isang daga! magaling kase yun! kasali yun sa top 10 nung elementarya siya e! "EEEEK!" sabi niya. "OINNNKEEEK!" tugon naman nung tatlong baboy at dalawang daga pa! ang galing talaga! ibang klaseng pag-iisip talaga!
tapos nun, yun na nga. sinimulan na nila yung plano. e di ganito, gamit yung matatalas na ipin ng mga daga, pinutol nila yung tenga nung tatlong baboy. "OIIARGGGNKK!" sigaw nila. pero 'di nila narinig kase wala na silang tenga. tapos nun, gamit ang malakas na puwersa ng mga baboy, hinugot nila ang buntot nung tatlong daga. "EEEEARGGHKK" tili nila! pero ayos lang, kelangan e. tapos nun, yun na nga. may tatlong mahahabang buntot at anim na pirasong tenga na sila. sangkap para magawa ang plano ng dagang kasali sa top 10 nung elementarya.
ano gagawin nila dun? tingin niyo? paano gagamitin ang mahahabang buntot ng daga at tatlong pares ng tenga ng mga baboy para makaligtas? paano nga kaya.
nauubos na ang lupang tinatapakan nila. napapalibutan na sila nang umaasong kargatan ng magma. abala ang tatlong baboy at daga sa ginagawa nilang aparato para makaligtas. bilisan niyo! andiyan na yung magma!
sa isang iglap, *poof* sabi. yun. tapos. wala na. nawala sila.
paano? we? 'di ko nakita? wa? ano nangyare?
at yun na nga. nagkatuluyan yung tatlong baboy at daga at tinawag ang lahi nilang Dabagaboy.
WAKAAAAAS!
Thursday, July 15, 2010
Kuwento ni Basyang
paalala, alaala at mga mainam na ekspiryensya.
walang kuryente at masarap tumunganga. walang ibang dapat puntahan kundi ang bintana. ang amoy kape kong hininga ang nagsisilbing pananggalang ko laban sa tilamsik ng laway ni Basyang. nung nawalan ng kuryente simula alas-dose ng hating gabe, walang kasing inam ang pakikinig kay Basyang habang pinanunuod ang mga puno sa labas na napapasayaw sa mga awit at kuwento niya. nagpapaalala, nangangaral. sa letrang Ba nagsisimula ang ngalan niya. may susunod pang Ka, Da, E, Ga, hanggang Za at pag minalas-malas ay baka bumalik pa sa A. tila sinasabi na siya ay isa lamang matalinhagang matanda na nagtuturo na anumang oras, higit pa sa kadiliman ang magaganap na pinsala sa hinaharap. salamat sa paalala.
naalala ko nung bata ako. walang kuryente pero walang bagyo. sa terrace namin dati masarap tumambay. nakatalukbong ng kumot at may tangan na flashlight. itatapat sa mukha at tatayo dun hanggang sa pawisan at magsawa sa mga kagat ng lamok. ayos lang dahil walang kasing saya ang madinig ang mga tili ng mga dumadaan sa kalsada. masaya din tumambay sa labas. kelangan lang ng maikling kandila at lata ng S-26. inilalagay sa loob ang kandila at ayun, sinaunang flashlight na masarap itutok sa mga blankong pader at kamay, aninong nagkabuhay. salamat Basyang sa mga alaala.
andaming natutunan. ang tunay na esensya ng radyo at ang paborito mong istasyon pala ay malalasap mo lang sa panahong nagdadaldal ang matalinhagang lola. napagtanto na mapalad ako, dahil 'di tulad ng iba na 'di sanay sa dilim, ang kadiliman ay pangkaraniwan na para saken na buhay ang mga gunita 'pag walang liwanag. natuklasan ko na ang pagkawala ng telebisyon, telepono at kung anu-ano pang bagay na pinaaandar ng kuryente ay hindi naman pala talaga mahalaga para malabanan ang bagot at inip. kandila at natitirang pastel, kape sa isang pitsel at ang mga kuwento ni Basyang lang pala ang kelangan laban sa mainam na kadiliman.
salamat Basyang.
walang kuryente at masarap tumunganga. walang ibang dapat puntahan kundi ang bintana. ang amoy kape kong hininga ang nagsisilbing pananggalang ko laban sa tilamsik ng laway ni Basyang. nung nawalan ng kuryente simula alas-dose ng hating gabe, walang kasing inam ang pakikinig kay Basyang habang pinanunuod ang mga puno sa labas na napapasayaw sa mga awit at kuwento niya. nagpapaalala, nangangaral. sa letrang Ba nagsisimula ang ngalan niya. may susunod pang Ka, Da, E, Ga, hanggang Za at pag minalas-malas ay baka bumalik pa sa A. tila sinasabi na siya ay isa lamang matalinhagang matanda na nagtuturo na anumang oras, higit pa sa kadiliman ang magaganap na pinsala sa hinaharap. salamat sa paalala.
naalala ko nung bata ako. walang kuryente pero walang bagyo. sa terrace namin dati masarap tumambay. nakatalukbong ng kumot at may tangan na flashlight. itatapat sa mukha at tatayo dun hanggang sa pawisan at magsawa sa mga kagat ng lamok. ayos lang dahil walang kasing saya ang madinig ang mga tili ng mga dumadaan sa kalsada. masaya din tumambay sa labas. kelangan lang ng maikling kandila at lata ng S-26. inilalagay sa loob ang kandila at ayun, sinaunang flashlight na masarap itutok sa mga blankong pader at kamay, aninong nagkabuhay. salamat Basyang sa mga alaala.
andaming natutunan. ang tunay na esensya ng radyo at ang paborito mong istasyon pala ay malalasap mo lang sa panahong nagdadaldal ang matalinhagang lola. napagtanto na mapalad ako, dahil 'di tulad ng iba na 'di sanay sa dilim, ang kadiliman ay pangkaraniwan na para saken na buhay ang mga gunita 'pag walang liwanag. natuklasan ko na ang pagkawala ng telebisyon, telepono at kung anu-ano pang bagay na pinaaandar ng kuryente ay hindi naman pala talaga mahalaga para malabanan ang bagot at inip. kandila at natitirang pastel, kape sa isang pitsel at ang mga kuwento ni Basyang lang pala ang kelangan laban sa mainam na kadiliman.
salamat Basyang.
Tuesday, July 13, 2010
Karapatang Magpahaba
dahil yun ang nagpapalakas kay Samson.
gender equality. pagkapantay-pantay ng babae, lalake at mga bisexuals. tama pero, ba't ganun? parang puro pabor lang sa mga kababaihan ang nangyayare? paano naman ako? kami?
ayokong magpagupit, ayoko talaga. ito ang sumisimbolo ng kalayaan para sa isang tulad ko. malayang magpahaba ng buhok, babae ka man o lalake dapat. si Lapu-Lapu mahaba buhok, lalake yun. yung mga sinaunang lalake mahahaba ang buhok. yung mga taong tabon di ba? sa Europa mahahaba ang buhok ng mga lalake. kahit sa mga eskuwelahan nila puwede. e bakit dito? bakit 2 by 3 ang kelangang gupit nung elementary hanggang hayskul? at 'pag minalas-malas ka pa, may mga kolehiyong nagbabawal din para sa mga kalalakihang mahahaba ang buhok. anak ng teteng! ambaduy kaya nung 2 by 3 na yun!
proper grooming ba 'kamo? para maganda at desenteng tingan ganun? baket, may mga maiikli ang buhok na madumi din tingan a. baket yung mga Politiko at intelehenteng tao dati, nagsusuot sila nung wig na may curls para magmukhang kagalang-galang? si Da Vinci na isang henyo, mahaba kaya ang buhok pero kagalang-galang pa din ah? ano ba kayo? baket ba kase bawal? tokneneng.
tumutubo ang buhok hindi para gupitin. umuusbong ito kase parte yun ng sistema naten. karapatan nila yun, huwag pigilan. gusto lang nilang maging malaya. hindi naman masagwa at nakasasakit ang mahabang buhok e, mahabang kuko lang. kaya bakit pinipilit niyo kaming putulan? e bakit yung mga babae? tss.
masarap sa pakiramdam na sumasabay sa ihip ng hangin ang buhok ko. para akong nasa isang musik bidyo. ang sayang paglaruan at hipan, hawiin at hayaan ang natural na pagwaswas nito sa mukha ko kaya sana naman, huwag niyong ipagkait. kundi nila ko tatanggapin dahil isa akong lalake na may mahabang buhok, pake ko. 'di ko kawalan. wala ako nakikitang lohiko kung bakit ang mga babae puwedeng magpahaba ng buhok, ang mga lalaki hindi. hindi patas talaga kaya wag ka na.
pake mo ba?
gender equality. pagkapantay-pantay ng babae, lalake at mga bisexuals. tama pero, ba't ganun? parang puro pabor lang sa mga kababaihan ang nangyayare? paano naman ako? kami?
ayokong magpagupit, ayoko talaga. ito ang sumisimbolo ng kalayaan para sa isang tulad ko. malayang magpahaba ng buhok, babae ka man o lalake dapat. si Lapu-Lapu mahaba buhok, lalake yun. yung mga sinaunang lalake mahahaba ang buhok. yung mga taong tabon di ba? sa Europa mahahaba ang buhok ng mga lalake. kahit sa mga eskuwelahan nila puwede. e bakit dito? bakit 2 by 3 ang kelangang gupit nung elementary hanggang hayskul? at 'pag minalas-malas ka pa, may mga kolehiyong nagbabawal din para sa mga kalalakihang mahahaba ang buhok. anak ng teteng! ambaduy kaya nung 2 by 3 na yun!
proper grooming ba 'kamo? para maganda at desenteng tingan ganun? baket, may mga maiikli ang buhok na madumi din tingan a. baket yung mga Politiko at intelehenteng tao dati, nagsusuot sila nung wig na may curls para magmukhang kagalang-galang? si Da Vinci na isang henyo, mahaba kaya ang buhok pero kagalang-galang pa din ah? ano ba kayo? baket ba kase bawal? tokneneng.
tumutubo ang buhok hindi para gupitin. umuusbong ito kase parte yun ng sistema naten. karapatan nila yun, huwag pigilan. gusto lang nilang maging malaya. hindi naman masagwa at nakasasakit ang mahabang buhok e, mahabang kuko lang. kaya bakit pinipilit niyo kaming putulan? e bakit yung mga babae? tss.
masarap sa pakiramdam na sumasabay sa ihip ng hangin ang buhok ko. para akong nasa isang musik bidyo. ang sayang paglaruan at hipan, hawiin at hayaan ang natural na pagwaswas nito sa mukha ko kaya sana naman, huwag niyong ipagkait. kundi nila ko tatanggapin dahil isa akong lalake na may mahabang buhok, pake ko. 'di ko kawalan. wala ako nakikitang lohiko kung bakit ang mga babae puwedeng magpahaba ng buhok, ang mga lalaki hindi. hindi patas talaga kaya wag ka na.
pake mo ba?
Monday, July 12, 2010
Lilipad, Lilipad, Unggooooy!
naman!
kase ganito yun. bale kase, hindi ka dapat malulula. lilipad ka hindi para tumingin sa baba. nakatingala ka lang dapat, lagpas sa mga ulap, kasaby ng kulog at kidlat. kaya wag kang titingin sa baba, huwag huwag huwag. masama yun. hindi porque nasa taas ka, mababa tingin mo sa nasa baba.
may lumilipad gamit ang UTOT na masarap basahin 'pag naka all caps. malakas at mabahong UTOT. mabilis. walang panahon para tumingin pababa. titingin lang siya para walang mabagsakan. mabilis at mahirap pigilan lalo na kung tatapatan pa ng lighter ang labasan ng UTOT, parang jet booster talaga.
merong lumilipad gamit ang eroplano. walang kuwenta. isang lipad na ginagawa lang para makatawid sa kabilang lupa. baduy at boring. lumilipad pero alam na ang patutunguhan. lumilipad dahil nagmamadali. wala wala. talo. lumipad ka pa. hindi ka lumilipad, yun lang makina. baduy talaga.
merong lumilipad gamit ang saranggola. maganda ang saranggola. yung korteng unggoy na saranggola. paglipad na pinananatiling nakaapak sa lupa ang iyong mga paa. paglipad na ligtas at ang sarap talaga. lilipad gamit ang pisi na nagdudugtong sa unggoy na saranggola. walang inggit, ibang klase. walang hinihinging kapalit, masaya na sa pagmamasid na may napapalipad ka. masaya dahil natatangay ka nung unggoy na saranggola. lipad na lipad! sabay kidlat pa, panalo talaga!
ang sarap lumipad. ang layo sa realidad talaga. talampakang 'di nakasayad sa lupa, mga kamay na abot ang ulap. ang saya, andaming matututunan. walang kapalit ang sensasyong madarama talaga basta siguraduhing marahang babagsak ang talampakan sa lupa. hindi ka puwedeng lumipad lagi, hindi ka ibon. walang oxygen dun, delikado. hayaan mong gisingin ka ng mga awit ng anghel na itutulak, err, gagabayan ka pala pababa. tama, may mga anghel talaga. salamat sa kanila talaga.
paalam pansamantala buwan, ulap, mga tala at malawak na kalangitan. roromansahin ko muna ang lupa. magkikita tayo muli, pangako.
kase ganito yun. bale kase, hindi ka dapat malulula. lilipad ka hindi para tumingin sa baba. nakatingala ka lang dapat, lagpas sa mga ulap, kasaby ng kulog at kidlat. kaya wag kang titingin sa baba, huwag huwag huwag. masama yun. hindi porque nasa taas ka, mababa tingin mo sa nasa baba.
may lumilipad gamit ang UTOT na masarap basahin 'pag naka all caps. malakas at mabahong UTOT. mabilis. walang panahon para tumingin pababa. titingin lang siya para walang mabagsakan. mabilis at mahirap pigilan lalo na kung tatapatan pa ng lighter ang labasan ng UTOT, parang jet booster talaga.
merong lumilipad gamit ang eroplano. walang kuwenta. isang lipad na ginagawa lang para makatawid sa kabilang lupa. baduy at boring. lumilipad pero alam na ang patutunguhan. lumilipad dahil nagmamadali. wala wala. talo. lumipad ka pa. hindi ka lumilipad, yun lang makina. baduy talaga.
merong lumilipad gamit ang saranggola. maganda ang saranggola. yung korteng unggoy na saranggola. paglipad na pinananatiling nakaapak sa lupa ang iyong mga paa. paglipad na ligtas at ang sarap talaga. lilipad gamit ang pisi na nagdudugtong sa unggoy na saranggola. walang inggit, ibang klase. walang hinihinging kapalit, masaya na sa pagmamasid na may napapalipad ka. masaya dahil natatangay ka nung unggoy na saranggola. lipad na lipad! sabay kidlat pa, panalo talaga!
ang sarap lumipad. ang layo sa realidad talaga. talampakang 'di nakasayad sa lupa, mga kamay na abot ang ulap. ang saya, andaming matututunan. walang kapalit ang sensasyong madarama talaga basta siguraduhing marahang babagsak ang talampakan sa lupa. hindi ka puwedeng lumipad lagi, hindi ka ibon. walang oxygen dun, delikado. hayaan mong gisingin ka ng mga awit ng anghel na itutulak, err, gagabayan ka pala pababa. tama, may mga anghel talaga. salamat sa kanila talaga.
paalam pansamantala buwan, ulap, mga tala at malawak na kalangitan. roromansahin ko muna ang lupa. magkikita tayo muli, pangako.
Friday, July 9, 2010
Adik Ka Pare-Dude-Tol-Men-Tsong-Dudes
adik sa buhay, pag-ibig, musika at basura.
madami siyang tanong, walang tumutugon. puyat at gutom at sabog at parang timang. ay hindi, timang na timang. lukaret, unggoy, amoy pagong. alam mo amoy ng pagong?
bakit bahong-baho ka sa utot ng iba pero halimuyak ng sarili mong utot, langhap na langhap at tanggap na tanggap mo. adik ka kase, wala kang puso parang tutube. may puso ang tutube.
bakit may diyanitor pis at bakit may daga? bakit sila lumalangoy kasama ng patay na pusa? adik ba sila? bakit sa may tabi ng maruming ilog sila nakatira? bakit inaamoy mo paa mo?
tinawag ako ng pulis, mukha daw akong adik. adek ba shaaa? e sha thong mahlakhi chaaan e! adek ngaw shaaaa! binaril niya ko sa ulo.
bakit ang tanga ni spongebob? tanga mo spongebob! sabi ng adik, "hindi pare, he's naive.". coool.
bakit nauso ang motor? bakit andaming naka motor? adik ba sila? ogags ba sila? bakit andaming motor? noong 90's pa uso si Masked Rider Black pero bakit andaming motor?
kilala niyo si Andal? adik si Andal. naaalala niyo pa si Andal? pogi si Andal. macho si Andal. i labyu Andal.
laseng ka ba? laseng ka ba? laos na laseng! sabog ka na! sabog ka na? uso ang sabog! wasak ka na?
tawa ka ng tawa? tawa ka ng tawa? adik ka no? tumatawa ka? tumatawa ka? adik ka no? natanong ko na ba?
mahaba buhok mo? mukha kang bungo? kumakain kase ng dalawang kilong asukal gabe-gabe. mahal na pandesal? magkano lobo? ba't andaming rubberban sa wrist mo? wrist pare! haha..
maghapong nakatingin sa gumagalaw na kurtinang kulay dilaw. ano meron? wangwangwang! wang? wangwang? wangwang!
may limang garapon ako ng diyes sentimos. ipa-flash ko sa inidoro. flash. flash? bobo! flush! bobo!
hindi ako kumakain ng bubog, 'di ako adik. kumakain ako ng brshh burs torsh torsh kodorsh. adik ka. adek!
binasa mo? 'di nga? ang adik mo! adik ka? baliw! badik! adiw!
ayoko na nga. tss.
madami siyang tanong, walang tumutugon. puyat at gutom at sabog at parang timang. ay hindi, timang na timang. lukaret, unggoy, amoy pagong. alam mo amoy ng pagong?
bakit bahong-baho ka sa utot ng iba pero halimuyak ng sarili mong utot, langhap na langhap at tanggap na tanggap mo. adik ka kase, wala kang puso parang tutube. may puso ang tutube.
bakit may diyanitor pis at bakit may daga? bakit sila lumalangoy kasama ng patay na pusa? adik ba sila? bakit sa may tabi ng maruming ilog sila nakatira? bakit inaamoy mo paa mo?
tinawag ako ng pulis, mukha daw akong adik. adek ba shaaa? e sha thong mahlakhi chaaan e! adek ngaw shaaaa! binaril niya ko sa ulo.
bakit ang tanga ni spongebob? tanga mo spongebob! sabi ng adik, "hindi pare, he's naive.". coool.
bakit nauso ang motor? bakit andaming naka motor? adik ba sila? ogags ba sila? bakit andaming motor? noong 90's pa uso si Masked Rider Black pero bakit andaming motor?
kilala niyo si Andal? adik si Andal. naaalala niyo pa si Andal? pogi si Andal. macho si Andal. i labyu Andal.
laseng ka ba? laseng ka ba? laos na laseng! sabog ka na! sabog ka na? uso ang sabog! wasak ka na?
tawa ka ng tawa? tawa ka ng tawa? adik ka no? tumatawa ka? tumatawa ka? adik ka no? natanong ko na ba?
mahaba buhok mo? mukha kang bungo? kumakain kase ng dalawang kilong asukal gabe-gabe. mahal na pandesal? magkano lobo? ba't andaming rubberban sa wrist mo? wrist pare! haha..
maghapong nakatingin sa gumagalaw na kurtinang kulay dilaw. ano meron? wangwangwang! wang? wangwang? wangwang!
may limang garapon ako ng diyes sentimos. ipa-flash ko sa inidoro. flash. flash? bobo! flush! bobo!
hindi ako kumakain ng bubog, 'di ako adik. kumakain ako ng brshh burs torsh torsh kodorsh. adik ka. adek!
binasa mo? 'di nga? ang adik mo! adik ka? baliw! badik! adiw!
ayoko na nga. tss.
Thursday, July 8, 2010
Ang Malaki Kong Kulangot
nakikita mo? kita mo ba? makita mo sana? nakita mo na?
tahimik na nakatanga at inaantay ang umaga. ang amoy ng pandesal, mainit na arnibal, maluwag na kalsada at mga taong bagong ligo. amoy shampoo, amoy lotion, bihis na bihis at malilinis ang mukha. lakad, antay, sakay, baba.
wala akong pakealam sa kanila, hindi sila ang inaantay ko. wala akong pakealam, tatawanan lang nila ang kayaman ko.
ang kapitbahay ko mula sa kabilang ibayo. siya ang tinatangi ko. kaya lang, hindi niya ako nakikita, hindi napapansin. puwera kahapon, kahapon nung natulog at nagising ako sa bubong. kahapon, nakita kong nabura ang blankong imahe na nakatakip sa kanyang mata. natawa siya, napuna niya ko,
"ang laki ng kulangot mo oh!"
wala akong masabi, ang ganda ng ngiti niya. ang mga salitang sinambit niya ay musika sa aking kaluluwa. salamat sa mga alikabok na nalanghap ko! mapagpalang langit, maraming salamat sa kulangot na binigay mo!
hindi ako nakatugon, hindi nakaimik. ang nagawa ko lang ay sundan siya ng tanaw. habang nakatingin sakin na may ngiti sa kanyang labi. habang sinasalubong niya ang walang kasing ganda na umaga na parang regalo niya saken. ang tinatangi kong kapitbahay mula sa kabilang ibayo, sa wakas, nakita na ako at ang kayamanan ko.
simula kahapon, pinangako ko na araw-araw na matulog sa aming bubong. simula kahapon, sinimulan ko na ang panatang pakikitaan siya parati ng aking mapagmahal na ilong. lahat ng kulangot na mabubuo ay iaalay ko para sa kanya. kahit pagtawanan pa ng iba, ang importante ay mapangiti siya at salubungin ang bawat araw na may galak at tiwala. tiwala sa sarili na magbubura ng mga blankong imahe na humaharang sa magaganda niyang mata. tiwala na kayang umangkin ng liwanag na sumasalubong sa kanya.
parating na siya. kasabay ng amoy ng pandesal, shampoo, arnibal, lotion at iba pa. andiyan na siya. lakad, hinto, tingin, ngiti, lakad, lipad, saya.
salamat kulangot, ligtas na siya.
tahimik na nakatanga at inaantay ang umaga. ang amoy ng pandesal, mainit na arnibal, maluwag na kalsada at mga taong bagong ligo. amoy shampoo, amoy lotion, bihis na bihis at malilinis ang mukha. lakad, antay, sakay, baba.
wala akong pakealam sa kanila, hindi sila ang inaantay ko. wala akong pakealam, tatawanan lang nila ang kayaman ko.
ang kapitbahay ko mula sa kabilang ibayo. siya ang tinatangi ko. kaya lang, hindi niya ako nakikita, hindi napapansin. puwera kahapon, kahapon nung natulog at nagising ako sa bubong. kahapon, nakita kong nabura ang blankong imahe na nakatakip sa kanyang mata. natawa siya, napuna niya ko,
"ang laki ng kulangot mo oh!"
wala akong masabi, ang ganda ng ngiti niya. ang mga salitang sinambit niya ay musika sa aking kaluluwa. salamat sa mga alikabok na nalanghap ko! mapagpalang langit, maraming salamat sa kulangot na binigay mo!
hindi ako nakatugon, hindi nakaimik. ang nagawa ko lang ay sundan siya ng tanaw. habang nakatingin sakin na may ngiti sa kanyang labi. habang sinasalubong niya ang walang kasing ganda na umaga na parang regalo niya saken. ang tinatangi kong kapitbahay mula sa kabilang ibayo, sa wakas, nakita na ako at ang kayamanan ko.
simula kahapon, pinangako ko na araw-araw na matulog sa aming bubong. simula kahapon, sinimulan ko na ang panatang pakikitaan siya parati ng aking mapagmahal na ilong. lahat ng kulangot na mabubuo ay iaalay ko para sa kanya. kahit pagtawanan pa ng iba, ang importante ay mapangiti siya at salubungin ang bawat araw na may galak at tiwala. tiwala sa sarili na magbubura ng mga blankong imahe na humaharang sa magaganda niyang mata. tiwala na kayang umangkin ng liwanag na sumasalubong sa kanya.
parating na siya. kasabay ng amoy ng pandesal, shampoo, arnibal, lotion at iba pa. andiyan na siya. lakad, hinto, tingin, ngiti, lakad, lipad, saya.
salamat kulangot, ligtas na siya.
Tuesday, July 6, 2010
Ang Bangkerong Walang Layag at Sagwan
nagpapadala sa agos patungo sa walang hanggan.
malayaang umaagos ang banayad na alon pero hindi ang mga nakasalalay dito. malawak ang karagatan pero mas malawak ang mararating kung ito'y malalaktawan, malalakaran. kawawang bangkero, nakakulong sa isang malawak na paraiso -- maganda at masagana pero hindi niya kontrolado. isang matapang at marangal na bangkero. walang sagwan, isang lumang sombrero at pamingwit na yari sa kawayan lang ang tangan. sombrero na gamit niyang pananggalang sa umaalab na sinag ng kahapong nagdaan, dahil ang tahanan niya ay walang bubungan. hindi siya naiinitan. pamingwit na hindi niya ginagamit para makahuli ng isdang makakain, kundi para aliwin ang sarili, para makipaglaro sa mga munting nilalang na kanyang hinuhuli at pinakakawalan din 'pag napagod na ang mga ito, nagsawa na sa munti niyang barko. hindi siya nagugutom. matapang na bangkero, marangal na tao.
pagsapit ng gabi ay kakampi niya ang kalangitan. ang malawak na kalangitang tahanan ng kanyang mga kaibigan at balak puntahan balang araw. kasabay ng mga munting tilamsik na hatid nang nahimbing na karagatan, ay ang awitin ng mga balyenang naglalambingan. mga awiting dinadala siya sa kanyang tunay na destinasyon. mga himig na nagbibigay sa kanya ng magagarang sensasyon. kasabay ng mabilis ngunit dahan-dahang mga agos na tumatangay sa kanyang bangka.
ang kanyang bangka, ang matikas niyang bangka.
ang kanyang matatag na bangka na 'di kayang pataubin ng malamig at malakas na ihip ng hangin. ang munting bangka na nagsisilbi niyang paa. walang layag at sagwan, isang malayang tahanan para sa bangkerong kinulong ng mga alon ng tadhana. walang layag at sagwan, pero hindi lulubog, hindi puwedng tumaob. walang binabangga, walang inaabala. tahimik na naghahari sa karagatang puno ng hiwaga.
walang sagwan dahil wala itong saysay. hindi nito mahahati ang karagatan. walang layag dahil nakamamatay. mabilis siyang dadalhin nito sa hangganan ng paglalakbay.
malayaang umaagos ang banayad na alon pero hindi ang mga nakasalalay dito. malawak ang karagatan pero mas malawak ang mararating kung ito'y malalaktawan, malalakaran. kawawang bangkero, nakakulong sa isang malawak na paraiso -- maganda at masagana pero hindi niya kontrolado. isang matapang at marangal na bangkero. walang sagwan, isang lumang sombrero at pamingwit na yari sa kawayan lang ang tangan. sombrero na gamit niyang pananggalang sa umaalab na sinag ng kahapong nagdaan, dahil ang tahanan niya ay walang bubungan. hindi siya naiinitan. pamingwit na hindi niya ginagamit para makahuli ng isdang makakain, kundi para aliwin ang sarili, para makipaglaro sa mga munting nilalang na kanyang hinuhuli at pinakakawalan din 'pag napagod na ang mga ito, nagsawa na sa munti niyang barko. hindi siya nagugutom. matapang na bangkero, marangal na tao.
pagsapit ng gabi ay kakampi niya ang kalangitan. ang malawak na kalangitang tahanan ng kanyang mga kaibigan at balak puntahan balang araw. kasabay ng mga munting tilamsik na hatid nang nahimbing na karagatan, ay ang awitin ng mga balyenang naglalambingan. mga awiting dinadala siya sa kanyang tunay na destinasyon. mga himig na nagbibigay sa kanya ng magagarang sensasyon. kasabay ng mabilis ngunit dahan-dahang mga agos na tumatangay sa kanyang bangka.
ang kanyang bangka, ang matikas niyang bangka.
ang kanyang matatag na bangka na 'di kayang pataubin ng malamig at malakas na ihip ng hangin. ang munting bangka na nagsisilbi niyang paa. walang layag at sagwan, isang malayang tahanan para sa bangkerong kinulong ng mga alon ng tadhana. walang layag at sagwan, pero hindi lulubog, hindi puwedng tumaob. walang binabangga, walang inaabala. tahimik na naghahari sa karagatang puno ng hiwaga.
walang sagwan dahil wala itong saysay. hindi nito mahahati ang karagatan. walang layag dahil nakamamatay. mabilis siyang dadalhin nito sa hangganan ng paglalakbay.
Monday, July 5, 2010
Hangin, Mahangin, Umiihip
hingang malalim, mahal na hangin.
hikab. dahan-dahang tumatakas ang sigla na hawak ng kaluluwa. kailangan na yatang magpahinga ng ulirat. saan kaya mapupunta ang enerhiyang ibinuga? sasamahan siguro ang mga gunita, para madaming makita, para umandar, para matuto, para makatakas mula sa pagod na katawan. masarap humikab. masarap bumuga. masarap humikab at magpalipad ng kamalayan patungo sa kalangitang ikaw lang ang nakaaalam. hikab.
langhap. langhapin lahat, kasama ang mga dumi at baho na sa'yo ay nakapalibot. langhapin ang usok, poot, alikabok. langhapin ang aroma, ang ginisang bawang, ang lihim ni Victoria. lumanghap ng madaming bagay, madaming hangin. gisingin ang walang malay at paliparin ang takipsilim. lumanghap ng madaming hangin sabay takbo ng matulin. maraming salamat. langhap.
buntong hininga. mga munting panalangin na mahirap isalin sa salita. pag-ibig at kalungkutan na ibubuga sa iyong harapan. pansamantalang gagaan ang pakiramdam sa bawat hiningang pinakakawalan. pansamantalang makalalaya sa maitim na ulap na nananahan sa baga. mga munting hangin ng kalungkutan na dinadalangin na makapunta sa dapat kalagyan. maliliit at mabibigat na hangin na hindi napapansin, nakikita, nadarama. buntong hininga.
ihip. masasayang alaala. matatayog na lobo, bulaklak at mga bula. magagarang elisi na madaming ikot ang ginagawa. masasayang ihip na nakakikiliti sa kaluluwa. hipan, ang mainit na kape at masustansyang ulam. hipan, ang katawang nag-aagaw buhay at pusong nagdaramdam. umihip ng umihip at tangayin ang malungkot na nakaraan. masaya sa kalawakan. ihip.
maraming salamat Habagat, Amihan. maraming salamat hikab, langhap, buntong hininga, ihip. maraming salamat hangin.
puro hangin ang laman ng kokote ko, wala akong pakealam. niyayapos ako nito, tumatagos sa aking puso, buto at mga kalamnan. hangin lang ng hangin, malamig man o maligamgam. hahangin ng hahangin magpakailanman.
swooooosh.
hikab. dahan-dahang tumatakas ang sigla na hawak ng kaluluwa. kailangan na yatang magpahinga ng ulirat. saan kaya mapupunta ang enerhiyang ibinuga? sasamahan siguro ang mga gunita, para madaming makita, para umandar, para matuto, para makatakas mula sa pagod na katawan. masarap humikab. masarap bumuga. masarap humikab at magpalipad ng kamalayan patungo sa kalangitang ikaw lang ang nakaaalam. hikab.
langhap. langhapin lahat, kasama ang mga dumi at baho na sa'yo ay nakapalibot. langhapin ang usok, poot, alikabok. langhapin ang aroma, ang ginisang bawang, ang lihim ni Victoria. lumanghap ng madaming bagay, madaming hangin. gisingin ang walang malay at paliparin ang takipsilim. lumanghap ng madaming hangin sabay takbo ng matulin. maraming salamat. langhap.
buntong hininga. mga munting panalangin na mahirap isalin sa salita. pag-ibig at kalungkutan na ibubuga sa iyong harapan. pansamantalang gagaan ang pakiramdam sa bawat hiningang pinakakawalan. pansamantalang makalalaya sa maitim na ulap na nananahan sa baga. mga munting hangin ng kalungkutan na dinadalangin na makapunta sa dapat kalagyan. maliliit at mabibigat na hangin na hindi napapansin, nakikita, nadarama. buntong hininga.
ihip. masasayang alaala. matatayog na lobo, bulaklak at mga bula. magagarang elisi na madaming ikot ang ginagawa. masasayang ihip na nakakikiliti sa kaluluwa. hipan, ang mainit na kape at masustansyang ulam. hipan, ang katawang nag-aagaw buhay at pusong nagdaramdam. umihip ng umihip at tangayin ang malungkot na nakaraan. masaya sa kalawakan. ihip.
maraming salamat Habagat, Amihan. maraming salamat hikab, langhap, buntong hininga, ihip. maraming salamat hangin.
puro hangin ang laman ng kokote ko, wala akong pakealam. niyayapos ako nito, tumatagos sa aking puso, buto at mga kalamnan. hangin lang ng hangin, malamig man o maligamgam. hahangin ng hahangin magpakailanman.
swooooosh.
Saturday, July 3, 2010
Manunuod Ako ng Bold
err, tama, maganda ang bold.
ewan ko kung saan napunta ang pariralang yan. ewan ko din kung saan na napunta ang kamusmusan. mga kalendaryo ng alak, mga munting larawan sa lighter, mga magasin na Liwayway ang ngalan at yung mga pang-front page na larawan ni Anjeanette Abayari sa tabloid. pati pala yung censored Japanese "ART" Films sa isang cable channel na kung tawagin e WOWOW na pinapalabas tuwing sabado ng madaling araw. yan ang bold. nanunuod at tumitingin kami ng bold. napakamusmos na parirala, mas malusog sa pakinggan at mas mababaw ang kahulugan. manunuod ako ng bold pero cute pa din ako.
ang pagkawala ng musmos na parirala na yan ay kasabay ng pagkakaroon ng muwang ng mga makabagong mamamayan ng Planeta. mula sa manunuod ako ng bold, e napunta na sa magda-download ako ng scandal. medyo hindi na masyado mainam? parang marahas na ang datingan? lalo na kung dadagdagan mo pa ng, yung batang-bata at masarap, e parang medyo hindi na cute kundi hayok na at manyak na manyak. hindi ko alam kung bakit kelangan pa pagdebatehan yung implementasyon ng Sex Education. saan ba sila nakatira? kaninong singit ng isang Porno Star sila nakatira at hindi nila namalayan na matagal nang wala ang kamusmusan nating mga kabataan? oo, kasama ako. dahil magara at ibang klase nga din naman ang scandal kesa sa hamak na bold lang. ewan ko, hindi ko alam. nagpapanggap lang ba silang walang alam o sadyang sa puwitan lang sila ng aso nanahan kaya wala talaga silang alam? 'di ba nila alam na kilala na ng isang limang taong gulang si Maria Ozawa? ewan ko, ang gara niyo, bakit ngayon lang kayo?
dati, panunuod lang ng bold ang alam at uso. ewan ko, pakiramdam ko ay mas-cute ka 'pag yang pariralang yan ang gamit mo. pero ngayon, 'di na uso ang pa-cute. hindi mabibigay nang panunuod ng bold ang kaligayahan na inihahandog ng pagda-download ng scandal. siguro dito mainam simulan ng DepED at CBCP ang kanilang talakayan.
hindi ako cute, ayoko na ng bold.
ewan ko kung saan napunta ang pariralang yan. ewan ko din kung saan na napunta ang kamusmusan. mga kalendaryo ng alak, mga munting larawan sa lighter, mga magasin na Liwayway ang ngalan at yung mga pang-front page na larawan ni Anjeanette Abayari sa tabloid. pati pala yung censored Japanese "ART" Films sa isang cable channel na kung tawagin e WOWOW na pinapalabas tuwing sabado ng madaling araw. yan ang bold. nanunuod at tumitingin kami ng bold. napakamusmos na parirala, mas malusog sa pakinggan at mas mababaw ang kahulugan. manunuod ako ng bold pero cute pa din ako.
ang pagkawala ng musmos na parirala na yan ay kasabay ng pagkakaroon ng muwang ng mga makabagong mamamayan ng Planeta. mula sa manunuod ako ng bold, e napunta na sa magda-download ako ng scandal. medyo hindi na masyado mainam? parang marahas na ang datingan? lalo na kung dadagdagan mo pa ng, yung batang-bata at masarap, e parang medyo hindi na cute kundi hayok na at manyak na manyak. hindi ko alam kung bakit kelangan pa pagdebatehan yung implementasyon ng Sex Education. saan ba sila nakatira? kaninong singit ng isang Porno Star sila nakatira at hindi nila namalayan na matagal nang wala ang kamusmusan nating mga kabataan? oo, kasama ako. dahil magara at ibang klase nga din naman ang scandal kesa sa hamak na bold lang. ewan ko, hindi ko alam. nagpapanggap lang ba silang walang alam o sadyang sa puwitan lang sila ng aso nanahan kaya wala talaga silang alam? 'di ba nila alam na kilala na ng isang limang taong gulang si Maria Ozawa? ewan ko, ang gara niyo, bakit ngayon lang kayo?
dati, panunuod lang ng bold ang alam at uso. ewan ko, pakiramdam ko ay mas-cute ka 'pag yang pariralang yan ang gamit mo. pero ngayon, 'di na uso ang pa-cute. hindi mabibigay nang panunuod ng bold ang kaligayahan na inihahandog ng pagda-download ng scandal. siguro dito mainam simulan ng DepED at CBCP ang kanilang talakayan.
hindi ako cute, ayoko na ng bold.
Friday, July 2, 2010
Ang Ganda ng Peklat Mo
nakamamangha, astig.
huwag mo nang kalikutin, hindi na lalabas ang tren. hindi na mahapdi, hindi na natutuklap. wag mong ikahiya.
may dahilan kung bakit ang sugat nagiging peklat. may dahilan kung bakit kahapon dumudugo yan at kumikirot, pero ngayon ay isa nang katangi-tanging peklat. maganda, madaming mukha. kahit hindi korteng ekis at hindi makinis, astig yan. madaming itinuro sa'yo yan.
hindi na masakit ang peklat. puwera na lang kung bubulatlatin mo. hindi na nakadarama ang peklat dahil natuto na 'to. alaaala na lang ng sugat ang peklat. alaala ng mga masalimuot na pakikipagsapalaran na magagamit mo para sa mas madugo mo pang kinabukasan. huwag naman sana pero, ano malay mo?
maganda ang peklat pero wag mo nang dagdagan. hayaan mong maging pananggalang mo ang maganda mong peklat para sa mga panibago pang sugat. gamitin mo ang peklat para maging paalala na masakit yung sugat na naging peklat na katunog pala ng eklat at kalat at balat na para ding peklat. tama, tingan mo lang ang maganda mong peklat. himasin, damhin, titigan at mahalin. tanggapin mo at wag kang magsisi. yakapin mo at pasalamatan. hawakan mo at wag kang magalit. kase dahil dun sa bagay o tao o pangyayari na sumugat sa'yo, nagkaroon ka ng magandang peklat na magiging kaagapay mo pag nakaapak ka ng eklat, nakakuha ng kalat, nakakita ng balat at ng kapwa mo din may peklat. mararamdaman mo na 'di ka nag-iisa. mararamdaman mo na suwerte ka pala dahil may peklat kang maganda.
huwag kang magalit sa peklat mo o dun sa sanhi ng peklat na yan. wag kang malumbay dahil may peklat ka dahil mas masakit kung hindi naging peklat yan. huwag mong taniman ng poot at galit ang peklat mo dahil hindi lupa yan, mukha lupa lang. magpasalamat ka sa peklat mo dahil ngayon, magaling ka na, niligtas ka niya, mas malakas ka na, astig ka na, dahil ang peklat mo, maganda.
kaya may peklat para mapalitan ang sugat ng nakaraan. kaya may peklat para maiwasan mo muli ang masaktan.
huwag mo nang kalikutin, hindi na lalabas ang tren. hindi na mahapdi, hindi na natutuklap. wag mong ikahiya.
may dahilan kung bakit ang sugat nagiging peklat. may dahilan kung bakit kahapon dumudugo yan at kumikirot, pero ngayon ay isa nang katangi-tanging peklat. maganda, madaming mukha. kahit hindi korteng ekis at hindi makinis, astig yan. madaming itinuro sa'yo yan.
hindi na masakit ang peklat. puwera na lang kung bubulatlatin mo. hindi na nakadarama ang peklat dahil natuto na 'to. alaaala na lang ng sugat ang peklat. alaala ng mga masalimuot na pakikipagsapalaran na magagamit mo para sa mas madugo mo pang kinabukasan. huwag naman sana pero, ano malay mo?
maganda ang peklat pero wag mo nang dagdagan. hayaan mong maging pananggalang mo ang maganda mong peklat para sa mga panibago pang sugat. gamitin mo ang peklat para maging paalala na masakit yung sugat na naging peklat na katunog pala ng eklat at kalat at balat na para ding peklat. tama, tingan mo lang ang maganda mong peklat. himasin, damhin, titigan at mahalin. tanggapin mo at wag kang magsisi. yakapin mo at pasalamatan. hawakan mo at wag kang magalit. kase dahil dun sa bagay o tao o pangyayari na sumugat sa'yo, nagkaroon ka ng magandang peklat na magiging kaagapay mo pag nakaapak ka ng eklat, nakakuha ng kalat, nakakita ng balat at ng kapwa mo din may peklat. mararamdaman mo na 'di ka nag-iisa. mararamdaman mo na suwerte ka pala dahil may peklat kang maganda.
huwag kang magalit sa peklat mo o dun sa sanhi ng peklat na yan. wag kang malumbay dahil may peklat ka dahil mas masakit kung hindi naging peklat yan. huwag mong taniman ng poot at galit ang peklat mo dahil hindi lupa yan, mukha lupa lang. magpasalamat ka sa peklat mo dahil ngayon, magaling ka na, niligtas ka niya, mas malakas ka na, astig ka na, dahil ang peklat mo, maganda.
kaya may peklat para mapalitan ang sugat ng nakaraan. kaya may peklat para maiwasan mo muli ang masaktan.
Thursday, July 1, 2010
Nakikinig Ka Ba?
may naririnig ka ba?
nakikinig ka? ano pinakikinggan mo? binoboses mo ba yung pinakikinggan mo? binoboses yung narinig mo na masarap lang sa pandinig mo? binoboses ang mga bagay na sa tingin mo ay tama kahit hindi mo pinakikinggan yung iba. yung boses ng iba na hindi gusto ng iyong tenga. yung boses na magara at hindi mo inunawa. yung boses na hindi din pinakinggan ng iba kaya hindi mo na rin diringgin pa. bakit pa? may narinig ka na na masarap sa tenga. narinig mo na ang sarili mo. sapat na yun. masarap na yun. yun na ang tama. bakit pa makikinig sa iba.
ano naririnig mo? naglilinis ka ba ng tenga? paano mo pinakinggan? maingay ba o dahan-dahan?
ano ginagawa mo pagkatapos mong makinig? makikinig ka ba ulit o gusto mo ikaw naman ang pakinggan? paano mo tinitimbang ang mga bagay na sinasalo ng eardrums mo? agad mo bang binabato pagtapos mo pakinggan yung sarili mo? hindi ka ba nabibingi? naiingayan? siguro oo kaya wala ka nang pakikinggan. paano yung iba? hindi mo na pagbibigyan? paano mo sila mauunawaan kung hindi ka maglilinis ng tenga? kung tatakpan mo ito ng mga ingay na akala mo ay tama. ganyan ka ba makinig? paano ka matututo? sinubukan mo na bang pagsalitain yung iba at pakinggan din sila? o sama-sama na kayo ng mga kapareho mo ang tunog at hindi na pakikinggan pa yung ibang himig na mas maganda sana? yung ibang tunog para may matutunan ka pa. hindi na no? masarap na pakinggan ang sarili niyong halakhak. masaya na namnamin ang mga tunog ng lata na maingay, malakas, masaya pero walang laman. napakinggan mo na yung sa tingin mo ay mainam, sayang lang ang panahon kung pakikinggan mo pa yung ibang hindi mo sinubukang intindihin. ganyan ka ba makinig? ano naririnig mo?
pagtapos mong makinig, ano na gagawin mo? nagpaparinig ka ba? siyempre, gusto mo din na pakinggan ka. ano iparirinig mo? pakikinggan ka din kaya nila? paano ka pakikinggan? pinakinggan mo ba sila? ano gagawin mo? magpaparinig ka pa ba?
may narinig ka ba?
nakikinig ka? ano pinakikinggan mo? binoboses mo ba yung pinakikinggan mo? binoboses yung narinig mo na masarap lang sa pandinig mo? binoboses ang mga bagay na sa tingin mo ay tama kahit hindi mo pinakikinggan yung iba. yung boses ng iba na hindi gusto ng iyong tenga. yung boses na magara at hindi mo inunawa. yung boses na hindi din pinakinggan ng iba kaya hindi mo na rin diringgin pa. bakit pa? may narinig ka na na masarap sa tenga. narinig mo na ang sarili mo. sapat na yun. masarap na yun. yun na ang tama. bakit pa makikinig sa iba.
ano naririnig mo? naglilinis ka ba ng tenga? paano mo pinakinggan? maingay ba o dahan-dahan?
ano ginagawa mo pagkatapos mong makinig? makikinig ka ba ulit o gusto mo ikaw naman ang pakinggan? paano mo tinitimbang ang mga bagay na sinasalo ng eardrums mo? agad mo bang binabato pagtapos mo pakinggan yung sarili mo? hindi ka ba nabibingi? naiingayan? siguro oo kaya wala ka nang pakikinggan. paano yung iba? hindi mo na pagbibigyan? paano mo sila mauunawaan kung hindi ka maglilinis ng tenga? kung tatakpan mo ito ng mga ingay na akala mo ay tama. ganyan ka ba makinig? paano ka matututo? sinubukan mo na bang pagsalitain yung iba at pakinggan din sila? o sama-sama na kayo ng mga kapareho mo ang tunog at hindi na pakikinggan pa yung ibang himig na mas maganda sana? yung ibang tunog para may matutunan ka pa. hindi na no? masarap na pakinggan ang sarili niyong halakhak. masaya na namnamin ang mga tunog ng lata na maingay, malakas, masaya pero walang laman. napakinggan mo na yung sa tingin mo ay mainam, sayang lang ang panahon kung pakikinggan mo pa yung ibang hindi mo sinubukang intindihin. ganyan ka ba makinig? ano naririnig mo?
pagtapos mong makinig, ano na gagawin mo? nagpaparinig ka ba? siyempre, gusto mo din na pakinggan ka. ano iparirinig mo? pakikinggan ka din kaya nila? paano ka pakikinggan? pinakinggan mo ba sila? ano gagawin mo? magpaparinig ka pa ba?
may narinig ka ba?
Subscribe to:
Posts (Atom)
