baka ma-rape ako at manakaw ang virginity ko.
paano ba magpaalam? yung paalam na, "bye, pupunta na ko ng Saudi." at hindi yung paalam na, "puwede ba'ng tumae dito?". paano nga ba? err, teka. siguro mainam muna itanong yung, "bakit? bakit ka aalis? bakit mo ko iiwan?". naks. drama.
bakit nga ba kailangan magpaalam pa? tss. diba kaartehan lang yun? diba, ginagawa lang yun ng mga tao para malaman kung may pipigil sa kanila. yung pag pinigil sila e mapapa-ayeee ka sa kaloob-looban mo? o hindi din? pag sinambit mo yun, sigurado, may masasaktan. kung hindi yung sinabihan mo e ikaw. o di kaya, parehas kayo. e ba't kailangan pa sabihin? mas mainam ba yung bigla ka na lang mawawala at wala ng paalam pa? o hindi din? siguro, magandang i-reply sa katagang paalam e "bakit?" talaga. pero, kung yung tatanungin mo e di ma-ipinta yung mukha, umiiyak at magang-maga ang mata o nakapikit na at may bulak sa ilong e, mabuti pa'ng huwag na lang. dahil baka mas nakakatakot at mas masakit ang makuha mo'ng sagot. parang, pinatay ka na, gusto mo pa malaman kung ano gagamitin niya'ng teknik. yun e para lang sa mga ayaw maiwan.
ngayon, paano nga ba dapat magpaalam? yung tipo ng paalam kung saan naka-paloob ang napakadaming alaala. yung paalam na may nakalakip na pag-ibig at kalungkutan. yung tipo ng paalam na pang-huli na. na sa oras ng binitawan mo e wala ng balikan pa. yung paalam na pagtapos mo'ng masambit ay kasabay ng pag-agos ng kalungkutan, pighati, galit at kung ano-ano pa'ng bagay na maaaring makasakit o mas malala pa, makapatay ng damdamin. tama. paalam nga naman. yan na nga ata ang pinakamalungkot na salitang kinatha. paano nga kaya?
hindi ko alam. tinanong lang din saken yan.
siguro, ang mainam e dugtungan mo agad ang salitang yun. tulad nga nung nasabi ko, malungkot ang salitang yun kaya samahan mo. pag sinabi mo din mag-isa, andun yung tanong na "bakit?" na masakit sagutin kaya samahan mo. ang sabihin mo,
"paalam, gabi na."
No comments:
Post a Comment