Eksistensya

mainam ata na mamatay ka muna bago ka mabuhay.

wala lang. para lang malaman ang importansya ng buhay, nang paghinga, pagkain, pag-inom at iba-iba pang paraan para manatiling buhay? mga gawain na kailangan para mabuhay. kase diba, yung mga taong muntikan nang mamatay, naiihi sa salawal, natatakot, natatauhan at madaming napagtatanto. na nung nakaligtas sila at natakasan ang kamatayan ay nagbabago at tumitino. bakit hindi kaya ganoon na lang no? ipapasyal muna tayo ni Satanas sa impyerno bago dalhin sa lupa at bigyan ng hininga? astig.

pero teka, kailangan pa ba nun? hindi kaya impyerno na tong kinatatayuan naten? di kaya, ito na yun. yung pasyalan, yung lugar kung saan kelangan mong tumino, matauhan, magbago? tama. siguro nga. ito na nga yun pero madami ang hindi nakapapansin dahil abala sila sa pag-aantay na lumitaw ang panloob ni Anne Curtis sa palabas niya. abala sila sa pagpapadami ng pera, pagwawaldas at tapos, pararamihin ulet. abala sila sa sining na kung tawagin ay buhay. isang sining na akala nila, buhay na sila, yun pala talo pa nila ang amoy ng dyebs na isang linggo na sa inidoro na ayaw lumubog dahil barado. binarahan ng mga bagay na akala nilay ay nagpapatunay na sila ay nabubuhay. tss.

e ano ba dapat ang gagawin dito? paano mo ba masasabi na nabuhay ka? magdadasal araw-araw? magsisimba linggo-linggo? gagawa ng kabutihan dahil kapag daw mabait ka ay mapupunta ka ng langit? maging mahirap, api, sugatan, Bayani at iba pa dahil sila daw ang mga pinagpapala, sila ang magiging mapalad naman pagkatapos nilang maghirap? aba ewan ko. hindi ko alam.

paano ba mabuhay? biyaya ba ito o isang tungkulin, isang mabigat na responsibilidad? sapat na ba ang paghinga, pagkain, pag-inom, pagtulog, pagpasok sa trabaho, magka-anak, magka-apo, magka-apo sa tuhod, magkaron ng kaibigan, para masabi mong nabuhay ka? ano sa tingin mo?

ewan ko. hindi kasi ako sigurado kung buhay pa ako o nabuhay talaga ko. ewan ko talaga. ikaw ba