Diyaryo

wala nang nagbabasa ng diyaryo.

madalas ko makita ang tatay ko na nagbabasa ng diyaryo at humihigop ng kape dati. sabi ng nanay ko, kaya daw siya matalino kahit hayskul lang ang tinapos niya, kaya daw siya magaling sumulat at mag-ingles, ay dahil sa diyaryo. err, siguro dahil din sa kape.

tuwing bumibili ako ng cheese bread pag madaling araw sa tindahang 24 oras ay bukas, nakakakita ako ng nakatambak na diyaryo. madami. akala ko, diyaryo para sa araw na yun. gulat na lang ako, yung petsa, luma na. walang bumili. wala. matumal ang benta. wala.

siguro, kada isang tao na nasa edad 50 pataas ang namamatay, nababawasan din ang bumibili ng diyaryo. ewan ko lang, pakiramdam ko, wala namang bagets na nagbabasa ng diyaryo. puwera yung mga diyaryo na may mga larawang nakahahalina? hindi kabilang yun sa hanay ng diyaryong tinutukoy ko. may internet na kaya. Yahoo! news. andiyan din ang TV Patrol at 24 Oras. maganda. may mga sound effects, mainam na mga ilaw, haytek na mga touch screens, hologram, mga bias na reporters at iba pang mga bagay na maiinam sa mata at walang kapararakan. teka, bakit bibili ka pa ng diyaryo sa halagang P15? isang oras na yun na pang-internet e. sa TV nga, libre na ang balita.

walang Pugad Baboy at Pupung sa TV. wala yung paborito kong komentarista sa internet. iba ang dating ng taong nagbabasa ng diyaryo at humihigop ng kape kesa sa mga taong nasa harap ng monitor at nakangisi. masarap din sa mata ang makakita ng panay black and white lang paminsan-minsan. at uulitin ko, astig ang imahe ng taong nakadekwatro, malupet ang upo, may tangan na diyaryo at may katabing umaasong kape. panalo talaga.

hindi na din naman ako nakabibili ng diyaryo. siguro, sisimulan ko na mamaya. may naalala lang ako. mainam na alaala na iku-kuwento ko sa mga magiging apo ko. isang alaala, na hindi kailangan ng kung ano-ano pang pa-epek para matuto. para madagdagan ang karunungan. para magaya ang iyong idolo.

diyaryo lang.