Ang Buwayang Kumain ng Orasan

kaya siguro hindi tumatanda si Peter Pan.

imbes na "GROARR!" ay *tic toc* ang kinatatakutan ni Captain Hook. yun kaseng buwayang kumain sa kamay niya ay nakain din yung orasan na hawak din ata niya. ewan ko, hindi ko na matandaan yung kuwento. huhulaan ko na lang.

nagkukuwentuhan ata noon si Captain Hook at Peter Pan. tinatanong ni Hook kung ano ang silbi ng orasan kay Peter. hindi siya tumatanda at nakalilipad pa. ano pa nga kaya ang saysay ng oras kung hindi ka umaasa dito at malaya kang nakapupunta kung saan mo man gustuhin. yun nga siguro ang pinag-uusapan nila noong araw na kinain ng buwaya ang kamay ni Hook na may hawak din na orasan. siguro napikon si Peter Pan. nainsulto siguro o nainggit kay Hook na may oras na pinanghahawakan, may oras na sinusunod, may oras na kinatatakutan. pumasok siguro sa kokote ni Peter Pan na hindi din pala maganda ang sobrang kalayaan. lalo na ang pagiging malaya sa oras. sa kamatayan. naiinggit din si Hook kay Peter siyempre. naiinggit siya dahil hindi ito tumatanda at nakalilipad ng malaya. madaming tinanong si Hook tungkol dun sa sensasyon ng kalayaan. at dahil madami siyang tanong, sumakit siguro ang ulo ni Peter at nagdilim ang paningin dahil naiinggit nga siya kay Hook. tinulak niya siguro 'to sa ilog o lawa o dun sa bahay ng buwaya. at yun na nga, sakto, andun yung buwaya. nakain yung kamay ni Hook kasama yung orasan niya.

ang buwayang tumapos sa mga katanungan ng dalawa. ang buwayang kumain ng takot ni Hook at ang inaasam ni Peter na oras. ang buwayang sumisimbolo sa kahinaan ng bawat tao. ang buwayang tumi-tic-toc at hindi nag-goGROAAAR.

masaya na si Hook. yung kamatayan na kinatatakutan niya, may babala na. dahil tuwing naririnig niya yung tic-toc, napaghahandaan niya. masaya na din si Peter Pan, dahil yung inaasam niyang oras na kayang humabol sa kanya, ay nasa katauhan na ni Hook na sumumpang papatayin siya dahil sa ginawa niya sa kamay niya.

dapat lagi hawak ang oras talaga.